دُرست نمی دانست کجا می رود، ولی می دانست که بالاخره دارد به جایی می رود، چرا که ما باید به جایی برویم. نباید برویم؟..نمی دانست چه اتفاقی می افتد، ولی میدانست که بالاخره یک اتفاقی می افتد، چرا که همیشه چیزی اتفاق می افتد، نمی افتد؟
و نفس آدمی معتاد است و با عادات مر آن را الفتی بود و چون چیزی وی را عادت شد، چون طبیعتی شود؛ و چون طبع شد حجاب گردد و از آن بود که پیغمبر علیه السّلام گفت: خیرٌ الصّیامِ صومُ أخی داوُدَ. بهترین روزه‌ها روزهٔ برادر من داود است، علیه السّلام...
گفتند: یا رسول اللّه، آن چگونه باشد؟ گفت: آن که روزی روزه داشتی و روزی نداشتی. تا نفس را عادت نشود و وی بدان محجوب نگردد...
...کشف المحجوب،باب لُبس المرقعات....