بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت
واندر آن برگ و نوا خوش ناله های زار داشت
گفتمش در عین وصل این ناله و فریاد چیست
گفت ما را جلوه معشوق در این کار داشت....
.
.
.
.
ناصرالدین شاه با تاثیر از حافظ، مثنوی ای سروده که مختصر آن برای درک این ابیات کافی است:
عشق از معشوق اول سر زند/تا به عاشق جلوه دیگر زند
تا به حدی که برد هستی از او/سر زند صد شورش و مستی از او
شاهد این مدعی خواهی اگر/بر حسین و حالت او کن نظر..
پس خطاب آمد ز حق : کی شاه عشق/ای حسین ای یکه تاز راه عشق
هر چه بودت داده ای در راه ما /مرحبا صد مرحبا خود هم بیا
لیک خود تنها نیا در بزم یار/خود بیا و اصغرت را هم بیار
خوش بود در بزم یاران بلبلی/خاصه در منقار او برگ گلی
خود تو بلبل، گل علی اصغرت/زودتر بشتاب سوی داورت...
۲۶ شهریور ۹۷ ، ۱۲:۱۴