نامه ها(١)
دوشنبه, ۵ آبان ۱۳۹۳، ۰۷:۱۰ ق.ظ
مِنَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ إِلَى أخیهِ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ وَ مَنْ قِبَلَهُ مِنْ بَنِی هَاشِمٍ؛
أَمَّا بَعْدُ فَکَأَنَّ الدُّنْیَا لَمْ تَکُنْ...وَ کَأنَّ الْآخِرَةَ لَمْ تَزَلْ ...وَ السَّلَام.
.
.
.
نقل است که وقتی حضرت به سرزمین کربلا رسیدند در آخرین نامه ی خود به همین کوتاهی به برادرشان و سایر بنی هاشم در مدینه نوشتند: و اما بعد گویی هرگز دنیایی در کار نبوده و آخرت همیشگی بوده و هست... والسلام.
۹۳/۰۸/۰۵