بی کمپلکس

من ترکِ نشاط نکرده ام اما...چه خاصیت که رویِ غم، پرده یی رنگین بکشیم تا نشاطی بزک کرده به دیگران تحویل بدهیم...چه خاصیت که ترس را انکار کنیم تا شهامتی کاذب و ریاکارانه به دیگران نشان بدهیم..نشاط، نداشتنِ غم نیست. غم داشتن و با قدرتی غریب، غم را پس زدن و مهار کردن است..شجاعت، نترسیدن نیست. ترسیدن است و بر ترسِ خویش آگاهانه غلبه کردن...

...ابوالمشاغل، نادر ابراهیمی...

.

.

.

پ.ن: شما که غریبه نیستید...خسته شدم. نه...خسته نشدم. ادای خسته ها را درمی آورم. هنوز هم دره ها و کوه ها صدای پاهایم را می شنوند... توی باران، توی برف، زمستان و تابستان...اگر دوباره به دنیا بیایم کوهنورد می شوم! چه کیفی دارد کوه...هوشنگ مرادی کرمانی...