عاشقانه ی سیاسی(١٠)

.

.

"نادر از هند نبُرد آن چه تو بُردی ز دلم..."

نی با تو اتفاقم..نی صبر در فراقم...

گاهی آسان کردنِ زندگی در کوتاه مدت، باعث سخت شدنِ آن در بلند مدت می شود...

...عطرِ سنبل عطرِ کاج، فیروزه جزایری دوما...

.

.

.

پ.ن.١: مرده شورِ عقلتان را ببرد..عقلِ کذایی تان به چه کار من می آید؟ اصلا به چه کارِ خودتان می آید؟ فقط حفظتان کرده است..آن هم ظاهرتان را..مثل قانون حفاظت از محیط زیست کاری کرده است تا در یک جایِ امن بمانید..از این خوشبختیِ قراردادی حالم بهم می خورد...رویای تبت، فریبا وفی...

پ.ن.٢: روی ارّه راه رفته بودم نه راهِ پس دارم و نه راهِ پیش...

عاشقانه ی سیاسی(٩)

.

.

.

"رویایِ تو می تواند ارتشی را از سرمای مُسکو نجات دهد..."

ضد(٨)

وقتی ازش پرسیدند چرا روزنامه نگار شدی؟ گفت: من از بچگی روزنامه را دوست داشتم، چون کفش نویی که پدرم می‌خرید همیشه یک شماره بزرگتر بود تا بتوانم چند سال از آن استفاده کنم..سال اول مجبور بودم داخل کفشم روزنامه بگذارم تا از پاهایم در نیاید و سال دوم از روزنامه استفاده نمی‌کردم چون کفش قد پاهام بود، اما سال سوم روزنامه‌های خیس شده را با فشار داخل کفش جای می‌دادم تا صبح فردا کفش تنگ پاهایم را اذیت نکند...

...آینه‌ها هم دروغ می‌گویند، محمد احتشام...

.

.

.

می خواستم بعد از آن همه درس خواندن و یدک کشیدنِ عنوانِ رشته ی تحصیلی ام، بروم مربی پیش دبستان بشوم جایی که عنوان و مدرکِ غیر مرتبطت را به هیچ هم قبول ندارند...می خواستم خیلی ساده با بچه ها سر و کله بزنم و هیچ کس کاری به کارم نداشته باشد...اما این روزها افتاده ام به جانِ خودم.....با خودم اگر روراست باشم می بینم که دوباره در حالِ سگ دو زدن برای اثبات توانایی هایم به دیگران در مدرسه هستم و این چیزی نبود که من می خواستم....

آرزو می خواه..لیک اندازه خواه!

.

.

در این سرما و باران یار خوشتر

نگار اندر کنار و عشق در سر...

سعدی از دستِ خویشتن فریاد!

اشک ها...(٣)

...در روایتی طولانی، ابن عباس از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم از جبرئیل نقل می کند که در روز قیامت، امام حسین علیه السلام می فرمایند: ...ای جدّ من به حق پروردگارم و به حق تو سوگند، اگر گریه کنندگانِ بر من پیشِ روی من وارد بهشت نشوند، من پیش از ایشان داخل نمی شوم و از خداوند می خواهم که روز قیامت، قصر آنان را در مجاورت قصر من قرار دهد.

...البکاء للحسین علیه السلام ص٥٨ ح١٦

اشک ها...(٢)

امام صادق علیه السلام می فرمایند: رحمت خدا بر شیعیان ما..زیرا آن ها در راهِ ما آزار دیدند و ما به خاطرِ آن ها اذیت نشدیم. شیعیانِ ما، از ما هستند، از اضافه ی گِل ما آفریده شده اند و آمیخته شده اند به نورِ ولایت ما؛ راضی شدند به پیشوایی ما و ما هم راضی شدیم که آن ها شیعیان ما باشند. مصیبت های ما آن ها را مصیبت زده می کند و مصائب ما آن ها را می گریاند. اندوه ما آن ها را اندوهگین می کند و شادی ما آن ها را شادمان می سازد..ما نیز به خاطر درد آنان دردمند می شویم و بر احوال ایشان مطلع هستیم. پس ایشان با ما هستند؛ از ما جدا نمی شوند و ما نیز از ایشان جدا نمی شویم..زیرا بازگشتِ بنده به آقایش است و تکیه گاهِ او مولای اوست؛ از دشمنان ما دوری می کنند و هر که ما را دوست بدارد، آشکارا او را مدح می گویند و از آزاردهندگانِ ما دوری می جویند. پروردگارا شیعیانِ ما را در دولتِ ما زنده بدار و در مُلکِ ما باقی بدار. خداوندا ما را صاحبِ آنان قرار ده. خدایا شیعیانِ ما از ما هستند و به ما پیوسته اند پس هر کس که مصائب ما را به یاد بیاورد و به خاطر ما بگرید، خداوند شرم دارد که او را به آتش بسوزاند...

...الشیعه فی احادیث الفریقین ص ٥١٤ح ١٦/ البکاء للحسین علیه السلام ص ٦٧ ح ٢١...

اشک ها...(١)

روایت شده است: هنگامی که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم، فاطمه سلام الله علیها را از شهادت فرزندش، حسین علیه السلام و آن مصائبی که بر آن حضرت می رود، آگاه نمود، آن بانو گریه ی شدیدی کردند و عرض کردند: پدر جان چه زمانی چنین مصائبی رخ می دهد؟ فرمودند: در آن زمان که من و تو و علی در دنیا نیستیم. گریه ی حضرت زهرا سلام الله علیها شدیدتر شد و عرض کردند: پدرجان پس چه کسی برای حسینم گریه خواهد کرد و چه کسی برای او اقامه ی عزا خواهد کرد؟ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: ای فاطمه زنان امت من بر زنان اهل بیت من و مردان ایشان بر مردان اهل بیت من، گریه خواهند کرد؛ همه ساله نسلی از پسِ نسلی دیگر عزاداری را تجدید می کنند. هنگامی که روز قیامت فرا رسد، تو زنان امت مرا شفاعت خواهی کرد و من مردان آنان را شفاعت خواهم کرد. هر کسی از ایشان که در مصیبت حسین گریه کند، دست او را می گیریم و داخل بهشت می کنیم. ای فاطمه هر چشمی فردای قیامت گریان است جز چشمی که در مصیبت حسین گریه کند که همانا او خندان است و به نعمت های بهشت بشارت داده خواهد شد...

...بحارالانوار، جلد٤٤ ص ٢٩٢..