این روزها زیاد به این فکر می کنم که هیچ حرفی نیست که در وهله ی دوم باز هم دلم بخواهد بگویمش... هر چقدر فکر میکنم به گفتنش نمی ارزد ... اسمش را بگذار یک جور بی حوصلگی... یک جور بی خیالی... یک جور ...
پ.ن.١: فامیل دور: آقای مجری می خوای یه خاطره تعریف کنم؟
آقای مجری: نه!
فامیل دور: آره خودمم همچین تَمایُری (تمایلی) نداشتم!
پ.ن.٢: اصلا تو اسمش را بگذار یک جور انتقام از خاطراتِ خوشِ با تو نداشته ام...
بی دل و خسته در این شهرم و دل داری نیست
غم دل با که توان گفت که غم خواری نیست
رو مداوای خود ای دل بکن از جای دگر
کاندر این شهر طبیبِ دل بیماری نیست....
نقل است که بایزید در پسِ امامی نماز می کرد. پس امام گفت: یا شیخ تو کسبی نمی کنی و چیزی از کسی نمی خواهی، از کجا می خوری؟ شیخ گفت: صبر کن تا نماز قضا کنم. گفت: چرا؟ گفت: نماز از پسِ کسی که روزی دهنده را نداند روا نبوَد که گزارند...
...تذکرة الاولیاء، ذکر بایزید بسطامی...
.
.
.
به کمال عجز گفتم که به لب رسید جانم
ز غرور ناز گفتی که مگر هنوز هستی٠٠٠؟
رستم- تو که به این خُردی رستم را می آزمایی بگو نام چهار بُن شنیده ای؟
سیاوش- آب و خاک و باد و آتش...
- کدام چیره ترند؟
- هر دَم یکی؛ چون تشنه ای...آب. چون خونت بریزند...خاک. چون درگذری...باد و چون دِلَت بسوزند...آتش.
...سیاوش خوانی، بیضائی....
.
.
پ.ن: "در خوابم گذشت که آب آتش گرفته است. و باد آتش گرفته است. و خاک آتش گرفته است. و آتش آتش گرفته است...در خوابم گذشت که در رگهایم... خون آتش گرفته است..."
به آلمانی که حرف می زنی، حالتی در صدات نیست، نه غمی، نه غم بادی، نه...ای مرده شور این حالِ آدم را ببرد که فقط وقتی به زبان مادری حرف می زند، همه ی هستی اش می آید بالا... آدم رو می شود...
...عباس معروفی...
پ.ن: این روزها باید زبان دیگری یاد بگیرم...
شمع را باید از این خانه برون بردن و کشتن
تا به هم سایه نگوید که تو در خانه ی مایی...
پ.ن.١: باید هم سایه ام را عوض کنم...شد، شد، اگر نشد...یارم را عوض کنم...
پ.ن.٢: بعضی مسائل هم هستند که به هم مربوط اند... لابد...
قدیم ترها پنج تا رفیق خیلی بود یعنی مثلن خیلی بیشتر از سیصد و بیست و شش تای الان... خیلی بیشتر...
پ.ن.١:گاهی همین طور بی خودی دلِ آدم می گیره اون هم درست وقتی که از همیشه بیشتر سرگرم این زندگیِ لامصّب شدی...
پ.ن.٢:دعایی هم پیدا نکردم که بگه خدایا این دل ما بدجور اوضاعش نابه سامانه از ما گفتن بود...
پ.ن.٣: گفتم بدوم تا تو همه فاصله ها را... تا زودتر از واقعه گویم گله ها را... زانو درد وسط راه امانم رو برید...نشد...
.
..
چیزی که عاشقش هستی رو پیدا کن و بذار بکشتت...
...چارلز بوکوفسکی...
پ.ن: آن جا که تو نشسته ای قرار بود قبر من باشه...بی وتن، امیرخانی
تکیه کردم بر وفای او غلط کردم، غلط
باختم جان در هوای او غلط کردم، غلط
عمر کردم صرف او فعلی عبث کردم، عبث
ساختم جان را فدای او غلط کردم، غلط
دل به داغش مبتلا کردم خطا کردم، خطا
سوختم خود را برای او غلط کردم، غلط
اینکه دل بستم به مهر عارضش بد بود، بد
جان که دادم در هوای او غلط کردم، غلط
همچو وحشی رفت جانم درهوایش حیف، حیف
خو گرفتم با جفای او غلط کردم، غلط...
...وحشی بافقی...
.
.
.
در طریق عشقبازی امن و آسایش بلاست
ریش باد آن دل که با درد تو خواهد مرهمی...
خواب دیدم آب دریای مازندران بالا آمده است جوری که تهران را آب برداشته است...آن وقت من از خانه ی خودمان تا خانه ی تو شنا می کردم ...بی آن که به ساحلی برسم...
بعدالتحریر:خواب است دیگر جغرافیا سرش نمی شود...
یونسی دیدم نشسته بر لب دریای عشق
گفتمش چونی...؟ جوابم داد: بر قانون خویش...
زین سپس ما را مگو چونی و از چون درگذر
چون ز چونی دم زند آن کس که شد بی چونِ خویش...؟
پ.ن.١: " با این همه عمری اگر باقی بود...طوری از کنار زندگی می گذرم که نه زانویِ آهوی بی جفت بلرزد و نه این دلِ ناماندگارِ بی درمان..."
پ..ن.٢: کآن عقیقِ نادرِ ارزانم آرزوست...
پ.ن.٣: شرمنده که امروز به یادت کم تر...