بی کمپلکس

گاهی چنان درین شبِ تب کرده ی عبوس...پای زمان به قیر فرو می رود که مَرد..اندیشه می کند که شب را گذار نیست......

.

.

.

پ.ن: به یادگار کسی دامن نسیم صبا..گرفته ایم و دریغا که باد در چنگ است...